استاندارد API  چیست؟
 
استانداردها زبان ایجاد تفاهم بین المللی میان تولید کننده و مصرف کننده تجهیزات بوده و کمک شایانی به مصرف کنندگان در نحوه انتخاب و دستیابی به تجهیزات مناسب ومورد نیاز خود می نماید. استانداردها به عنوان مدرکی جهت درج روش ساخت و تولید و آزمایش محصول می باشند و  موجب افزایش ایمنی در عملیات های صنعتی شده، كیفیت را تضمین نموده، منجر به کاهش هزینه ها و ضایعات شده و به حداقل رساندن پیچیدگی ها کمک می نمایند.

در سال 1919 میلادی، انجمن نفت آمریکا American petroleum institute در شهر کلمیبیا تاسیس و از سال 1924 تبدیل به مرکز تدوین و نگهداری استانداردهای صنعت نفت و گاز سراسر جهان تبدیل شده است. تدوین این استانداردها  کمک شایانی به صنعت در جهت کسب رضایت مصرف کنندگان و  تولید محصولات با کیفیت و ارائه خدمات مطلوب  نموده است.

کمیته های استاندارد
کمیته های فرعی و گروه های کاری تشکیل شده از متخصصان صنعتی، کمیته های استاندارد API را تشکیل داده اند که  به تدوین استانداردهای API می پردازند.  روش کار به این صورت است که در مرحله نخست نیاز به استاندارد جدید توسط گروه ها  تأیید شده و در مرحله بعد در مورد تدوین استاندارد یا تأیید و بازنگری آنها اقدام می نمایند. برای مطالعه بیشتر در این زمینه می توا به سایت www.api.org مراجعه کرد.

دامنه کاری استاندارد API
شعار API عمر مفید و ایمنی بالای محصولات در صنایع نفت گاز و پتروشیمی است. در واقع لوله API یکی از مهم‌ترین محصولات فولادی است که برای انتقال نفت، گاز و حتی آب کاربرد دارد و معمولا در صنعت نفت گاز و پتروشیمی یک نیاز اصلی به حساب می آید.
 فصل 5L این استاندارد به طور اختصاصی برای استاندارد گذاری انواع لوله های انتقال خطوط گازی تدوین شده است. به همین علت به لوله API لوله گازی هم اطلاق می شود. این محصولات در گریدهای آلیاژی مختلفی تولید می شوند اما همه آنها در دو خانواده کلی با نام PSL1  و PSL2 مرتبط با تولید لوله های بدون درز و لوله های درزجوش که در خطوط انتقال نفت و گاز کاربرد دارند می باشد. PSL مخفف Product Speciation Levels به معنای سطح خواص محصول است.


تفاوت استاندارد لوله API 5L PSL1 و API 5L PSL2
1) تفاوت از لحاظ ترکیب شیمایی
سه عنصر وقتی استاندارد لوله گازی از PSL1 به PSL2 تغییر میکند تغییر چشم گیری میکنند:
کربن: در سطح PSL1 تمام محصولات درزجوش هستند و ماکسیمم مقدار کربن 0.26 درصد است. این در حالی است که برای تمامی گریدهای آلیاژی PSL2 این مقدار بیشتر از 0.22 نمی رود.
فسفر: برای سطح PSL1 حداکثر میزان فسفر 0.03 درصد است. این مقدار برای تمامی گریدهای سطح PSL2 حداکثر 0.025 درصد است.
گوگرد: این عنصر در سطح محصول PSL1 حداکثر 0.03 درصد وجود دارد و برای PSL2 حداکثر مقدار 0.015 درصد است.

2) تفاوت از لحاظ خواص مکانیکی
برای سطح محصول PSL2 یک محدودیت حداکثری برای تنش تسلیم و تنش شکست ماده وجود دارد. در حالی که برای سطح محصول PSL1 یک مقدار حداقلی کافی است. همچنین چقرمگی شکست ماده در حالت سطح PSL2 فاکتور مهمی است در حالی که این موضوع برای PSL1 بررسی نمی شود.

3) تفاوت از لحاظ سایز لوله
در سطح تولیدی PSL1 سایز محصول در بازه 0.4 تا 80 اینچ قرار دارد و برای سطح PSL2 محصولات بین 4.5 تا 80 اینچ تولید می شوند.
4) تفاوت از لحاظ کونیک ابتدا و انتهای لوله: برای PSL1 محصول در اشکال مختلف کوونیک تولید می شوند. اما برای PSL2  در صورت عدم سفارش این اتفاق نمی افتد.
5) تفاوت از لحاظ روش جوشکاری: برای محصولات PSL1 تمامی روش های جوشکاری استاندارد قابل قبول است. ولی برای محصول PSL2 به غیر از جوشکاری پیوسته و لیزر تمامی روش ها مورد قبول است. برای جوشکاری الکتریکی محصولات PSL2 حداقل فرکانس دستگاه باید 100 کیلو هرتز باشد در حالی که چنین محدودیتی برای PSL1 وجود ندارد.
6) تفاوت از لحاظ عملیات حرارتی: انجام عملیات حرارتی برای تمامی گریدهای PSL2 الزامی است در حالی که برای PSL1 فقط برای گریدهای بالاتر از X42 الزامی است.

7) تفاوت از لحاظ بازرسی: با توجه به اینکه محصولات در استاندارد لوله API هم به صورت درزدار و بدون درز تولید می شود انجام تست های غیر مخرب الزامی هستند. در صورت وجود هر گونه نقص در بدنه یا درزجوش لوله ها با سطح تولید PSL2 تعمیر نقص مجاز نیست. اما طبق استاندارد لوله گازی این امکان برای محصولات در سطح PSL1 وجود دارد. برای تعمیر نقص های احتمالی در لوله های PSL1 معمولا از فلز فیلر برای رفع آن و البته با اجاز مشتری استفاده می شود.

8) تفاوت از لحاظ گواهینامه: برای لوله های تولید شده در سطح PSL1 ارائه گواهینامه معتبر با محصول اجباری نیست و خروج محصول از کارخانه به منزله ی دارا بودن کیفیت لازم است. اما همین موضوع برای محصولات PSL2 اجباری و محصول باید با گواهینامه معتبر و قابلیت پیگیری ارائه شود.